[in Dutch]
Ibert was een van de bekendste Franse componisten in zijn tijd. Ook begeleidde hij zangers, was bioscooppianist en docent. Tijdens zijn studie bij Gédalge en Fauré kwam hij in contact met de componistenkring Les Six, maar werd nooit een lid, door zijn militaire dienst in de 1e WO en het winnen van de 1e prijs van de Prix de Rome. Vanaf 1937 was Ibert directeur van de Villa Medici in Rome. In 1940 verwierp het Vichy-regime zijn muziek; na diverse ballingschappen in de 2e WO keerde hij terug naar Parijs. Hij was van 1955 tot 1956 president van de Théâtres Lyriques Nationaux en werd in 1956 lid van het Institut de France.
Ondanks zijn onafhankelijke werkwijze is Iberts heldere en elegante stijl, die laat-romantische en impressionistische kenmerken vertoont, een voortzetting van de Franse traditie (Rameau, Debussy).
Hij ontwikkelde een eigen stijl, gekenmerkt door combinatie’s van zachtheid en ironie, lyriek en klucht. Hij schreef opera’s, balletten, voor theater, film en radio, en vocale en instrumentale werken. Hij bewonderde zowel Wagner als Schönberg, en bracht vernieuwing in de musique concrète, waarvoor de geluideffecten (met name in orkestversie) in zijn Don Quichotte (knarsen van windmolenzeil; geluid van oorlog) een voorbeeld zijn.
(conntribution by Robbert Muuse <robbertmuuse@hotmail.com>)