(contribution by A.B.C. Mardell <muu056@bangor.ac.uk>)

Morceau de Concours for Flute and Piano (written 14/7/1898, for the 1898 Concours), Fantasie Op 79 and many other works for flute. (In 1905 Fauré was chosen to become the professor of the Paris Conservatoire. He had previously spent nine years as the professor of composition, counterpoint and fugue. These compositions were originally written purely to demonstrate the virtuosity of the musicain, but Fauré wanted to give more to his music, i.e. stlye. This music is simple but very expressive.)

About his requiem
(in Dutch/Nederlands)

(after program notes I once made)

The version of the requiem that his commonly performed today is not the original one. The first performance of this work, composed in 1887, was on 16 January 1888 in La Madeleine in Paris. Then the work did not contain an Offertorium, and also the Libera Me was not included yet. In 1889 the Hostias was put in, and some time later also the "canon choir" O Domine Jesu Christe, which surrounds the Hostias. With that the Offertorium had its present form. The Libera Me was already composed in 1877, but was only added to the Requiem in 1890. The instruments in the original version were: first and second violas, first and second cellos, double bass, organ, french horns, trumpets, trombones, harp and solo violin in the Sanctus. The orchestration as we know it now, with woodwinds and violins, was only ready in 1900. Also only in that year the work was published. It is remarkable that in the beginning of this century the Requiem was not at all as popular as it is now.

What makes this requiem so different from others is the fact that from the Sequenta (Dies Irae) only the last part remained (Pie Jesu), which ended up in place of the Benedictus. The Benedictus is thus missing. Further normally the Libera Me and the In Paradisum do not appear in a requiem. All in all this requiem has a very peaceful, restful character, especially because the often revoltingly sounding Dies Irae has been left out.

It is not clear how much his father’s death in 1885 has contributed to the composing of this work (by the way, his mother died on 31 December, about two weeks before the first performance). About the reason why he composed the Requiem, Fauré writes in a letter to composer/conductor Maurice Emmanuel, who askes for program notes for a performance of the piece in 1910:

Dear sir and friend,

 

My requiem was composed just so... as a joke, if I may express myself thus! It was performed for the first time in La Madeleine for the funeral of some or the other parisher around 1890. I cannot tell you any more!

 

Sincerely,

Gabriel Fauré

 

If my memory does not fail me the deceased of 1890 was a M. le Soufaché, which is not at all an ordinary name!

Gabriel Fauré; Requiem (English translation)

[in Dutch].

De versie van het Requiem die tegenwoordig altijd wordt uitgevoerd, is niet de oorspronkelijke. De eerste uitvoering van bet in 1887 gecomponeerde werk vond plaats op 16 januari 1888 in La Madeleine in Parijs. Het werk bevatte toen nog geen Offertorium, en ook bet Libera Me was nog niet opgenomen. In 1889 werd het Hostias ingelast en wat later ook nog bet "canonkoor" O Domine Jesu Christe dat het Hostias omringt. Daarmee ontstond het Offertorium in zijn huidige vorm. Het Libera Me was al in 1877 gecomponeerd, maar werd pas in 1890 aan het Requiem toegevoegd. De orkestbezetting was in de oorspronkelijke versie: eerste en tweede altviolen, eerste en tweede celli, contrabas, orgel, hoorns, trompetten, trombones, harp en vioolsolo in het Sanctus. De orkestratie zoals wij die kennen, met houtblazers en violen, was pas in 1900 gereed. Toen ook pas werd bet werk gepubliceerd. Opvallend is dat in het hegin van deze eeuw het Requiem lang niet zo populair was als tegenwoordig.

Wat dit Requiem anders maakt dan andere is het feit dat van de Sequenta (Dies Irae) alleen het laatste stukje overbleef (Pie Jesu), dat op de plaats van het Benedictus terechtkwam. Het Benedictus ontbreekt dan ook. Verder komen het Libera Me en het In Paradisum normaal gesproken ook niet in een Requiem voor. Al met al heeft dit Requiem een heel vredig, berustend karakter: vooral ook omdat het vaak toch opstandig klinkende Dies Irae is weggelaten.

In hoeverre de dood van zijn vader in 1885 heeft hijgedragen tot de totstandkoming van het werk is onduidelijk (overigens stierf zijn moeder op 31 december, zo’n twee weken voor de première). 0ver de reden waarom het Requiem geschreven is, schrijft Fauré in een brief aan componist/dirigent Maurice Emmanuel, die om programmatoelichting vraagt voor een uitvoering van het stuk in 1910:

Geachte heer en vriend,

 

Mijn requiem is zomaar gecomponeerd... voor de grap, als ik dat zo mag uitdrukken! Het werd voor het eerst uitgevoerd in La Madeleine voor de begrafenis van een of andere parochiaan rond 1890. Meer kan ik u niet vertellen!

 

hoogachtend,

Gabriel Fauré

 

Als mijn geheugen me niet in de steek laat. was de overledene van 1890 ene M. le Soufaché, wat niet bepaald een gewone naam is!

Gabriel Fauré; Requiem (Dutch translation)